W I edycji Nagrody kapituła uhonorowała dwoje młodych poetów: Krystynę Dąbrowską i Łukasza Jarosza. To nagroda ex aequo. Krystyna Dąbrowska otrzymała nagrodę za tom „Białe krzesła” (wydany przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu), a Łukasz Jarosz za tom „Pełna krew” (Wydawnictwo Znak). Laureaci to młodzi poeci, urodzeni w latach 70. Droga obojga… Czytaj dalej Kto otrzymał Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej? Już wiadomo!
Autor: Paulina Małochleb
Wypisy – Wierzyński
Kazimierz Wierzyński, Dobranoc Przynajmniej nie trzeba się bać, Przynajmniej można się zakryć Kołdrą po uszy, Sufitem po uszy, Dachem po uszy, Przekląć to wszystko I spać. Sny są nieważne, Nie donoszone Ale nie śniły się nawet filozofom, Sny są zdradzieckie Nie podsłuchane Nawet przez pluskwę ścienną, Mikrofon. Spać. (Kazimierz Wierzyński, Czarny polonez, Paryż 1968)
Wypisy – Osiecka
Agnieszka Osiecka Spotkanie autorskie Czy pani tak to wszystko pisze z życia? Z życia. A łatwo się pani pisze? Łatwo. A łatwo się pani żyje? (Agnieszka Osiecka, Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie, Warszawa 2009)
Doktor Rieux i Holly Golithly
Eustachy Rylski, Po śniadaniu Świat Książki 2009 Zapytany przez Justynę Sobolewską o swój najlepszy tekst, Rylski odpowiada, że za taki uważa właśnie zbiór esejów Po śniadaniu. Jest to wielki monolog pisarza o literaturze, napisany ze swadą, poświęcony nie przygodnym lekturom, a wielkim miłościom Rylskiego, które wiążą się z różnymi etapami jego życia. Różni pisarze zaspokajają… Czytaj dalej Doktor Rieux i Holly Golithly
Wypisy – Anna Frajlich
wszystko mieli wszystko wiedzieli tyle tysięcy lat temu nóż do golenia nóż do ciosania nóż do zabijania a to co? pyta dziesięcioletnia dziewczynka wskazując palcem na polerowany kawałek drewna rączka bata fundament niejednej cywilizacji (Anna Frajlich, łodzią jest i jest przystanią, Szczecin, Forma 2013)
Iluzja i mistyfikacja. O powieściach Andrzeja Barta
Wydaje się, że pisarstwo Barta można ująć w lapidarnym skrócie 4xP: przeszłość, pamięć, przedstawienie oraz powieści. Podstawową przestrzenią, w której porusza się Bart, jest właśnie historia – autor deklaruje: „teraźniejszość jakby nie istnieje”. Jednakże studium historii nie ma u niego nigdy charakteru prezentacyjnego, lecz zawsze refleksyjny. Bart wymusza aktywność czytelnika, jego współuczestnictwo w konstrukcji obrazu… Czytaj dalej Iluzja i mistyfikacja. O powieściach Andrzeja Barta