Co w tym strasznego

  Włodzimierz Nowak, Obwód głowy Czarne, 2007 Nowaka w Obwodzie głowy interesują problemy ważne w życiu codziennym: przemyt papierosów, rozkwit burdeli, polsko-niemieckie małżeństwa „z rozsądku”, studenckie peregrynacje za dyplomem prawnika. Autor skupia się na szarym życiu miast przygranicznych, bezrobociu po obu stronach Odry, walce o inwestorów z Zachodu, zajmuje go upośledzenie byłej NRD w stosunku… Czytaj dalej Co w tym strasznego

Surowość czasu

  Andrzej Stasiuk, Grochów Czarne 2012   Najnowszy zbiór opowiadań Stasiuka gromadzi teksty o śmierci – ludzkiej, zwierzęcej, o przemijaniu czasów i ustrojów. Za każdym razem jest to zaś wołanie o prawo do spokojnego, powolnego umierania, do szacunku dla słabości umierającego. W Babce i duchach autor Białego krukazderza śmierć z przeszłości i śmierć dzisiejszą –… Czytaj dalej Surowość czasu

Europa Wschodnia jako wysypisko

Andrzej Stasiuk, Taksim Czarne, 2010 Stasiuk w swojej powieści sięga po temat, który do tej pory pojawiał się u niego w drugim planie – są nim rzeczy. Podróż jest tutaj związana z przedmiotami, to one – zniszczone, mnożące się i zarastające świat – stanowią motyw przewodni. Bohaterowie (dwóch mężczyzn w okolicach pięćdziesiątki) prowadzą biznes polegający… Czytaj dalej Europa Wschodnia jako wysypisko

Perfekcyjna niedoskonałość

Sylwia Siedlecka, Szczeniaki W.A.B 2010 Książka debiutanta dla krytyka zawsze jest niewygodna: wiąże się z największym ryzykiem w ocenie, nadmiernym optymizmem lub zbytnią nieufnością, oznacza wróżenie na przyszłość, projektowanie drogi twórczej, którą autor może z powodzeniem ominąć. W przypadku Siedleckiej warto jednak zaryzykować i dać jej kredyt zaufania. Szczeniaki to zbiór opowiadań, ale zarazem bardzo… Czytaj dalej Perfekcyjna niedoskonałość

Konopnicka jako cudzoziemka

  Lena Magnone, Konopnicka. Lustra i symptomy Słowo/obraz terytoria 2011 Lena Magnone w swojej obszernej rozprawie doktorskiej dokonuje reinterpretacji twórczości Marii Konopnickiej, ale oprócz tego stara się też zdemitologizować jej życie. Narzędzi do tego dostarcza jej krytyka feministyczna i psychoanaliza postfreudowska przedmiotem analizy są zaś nie tylko utwory Konopnickiej, ale i listy do jej dzieci,… Czytaj dalej Konopnicka jako cudzoziemka

Binet o Littellu

    W HHhH Binet zawarł najlepszą recenzję Łaskawych: Przeczytałem na forum wypowiedź zachwyconego czytelnika na temat bohatera powieści Littella: „Max Aue to brzmi prawdziwie, ponieważ jest zwierciadłem swojej epoki”. Ależ skąd! On brzmi prawdziwie (dla niektórych łatwowiernych czytelników), ponieważ jest zwierciadłem naszej epoki: nihilistycznego postmodernizmu, mówiąc krótko. W żadnym momencie nie zostało zasugerowane, że postać… Czytaj dalej Binet o Littellu